Dag 4; Monterey

Gisteren zijn we in een koud en kil Monterey aangekomen. Het miezerde en voelde niet echt alsof we midden in een vakantie zaten. Maar we zaten er wel met een bedoeling. Ons hotel Motel 6 ligt n.l. 15 minuten van de haven waar Sanctuary tours whale watching trips verzorgd. En daarvoor had ik gereserveerd. Nu aan het einde van de dag zitten we nog steeds op de woelige baren. Ik dein nu nog van links naar rechts.... haha. Man, wat was dit een geweldige ervaring. Om 09.30 vertrokken we vanuit de haven voor een tour van 5 uur op volle zee. En wat een pracht aan natuurgeweld we hebben gezien is met geen pen te beschrijven. Overweldigend. Na een kwartier op volle zee zagen we de eerste staartvinnen al boven water verschijnen. Dit omringd door duizenden vogels en springende zeeleeuwen. Dit was pas het begin... om langzaam op te bouwen. Na een uurtje varen had de kapitein zijn favoriete plek gevonden en konden de walvissen beginnen aan hun speelkwartiertje. Soms zagen we meerdere walvissen tegelijk, omhoog springend om daarna met een klap weer op het water terecht te komen. Wat een imposante dieren. Dwingt respect af. Na 4 uur prachtige beelden op het netvlies te hebben gekregen kwam de toegift. Op pakweg 20 meter afstand sprong een walvis vlak naast de boot bijna geheel uit het water om vervolgens met een enorme klap op het water weer onder te duiken. Iedereen op de boot gilde het uit. Formidabel om dit te mogen zien. Dit is heel lastig op camera vast te leggen, hun springgedrag is nogal onvoorspelbaar. Kwestie van geluk hebben als je hiervan een foto kan maken. Gelukkig was het weer ook best redelijk, zwaar bewolkt, geen zon en weinig tot geen wind. Laat onverlet dat velen op de boot zeeziek zijn geworden. En dan ben je ook echt te beroerd om ergens van te genieten. Tja, er hingen er wat over de reling haha. Wij hadden hiervoor een pil ingenomen, dat bij mij en Len prima werkte. Bij Clint wat minder maar hij was niet ziek. Hij heeft in ieder geval alles kunnen bewonderen. In ieder geval ook het laatste klapstuk van de tocht. Koud was het wel en ondanks het gebrek aan wind was er sprake van een behoorlijke golfslag. Dus dat was 4 uur lang meedeinen en je overal aan vasthouden waar dat kon. Geloof me dat dit doodvermoeiend is. Na de trip was het nog anderhalf uur naar San Francisco. Daar zijn we nu in een lekker luxe hotel, moe maar voldaan. Het is net 18.00 uur geweest en Len ligt al in diepe slaap. Gelukkig hebben we net nog een dikke hamburger gegeten hier in de buurt dus we zijn klaar om nu in slaap te storten. Helaas helaas, geen spoor van de koffer en Ajax heeft vandaag verloren, maar deze dag kan niet meer stuk en neemt niemand ons meer af. Morgen naar Alcatraz. Een nieuw hoogtepunt van deze reis. We verheugen ons er nu al op.